ಕವನ 'ಪ್ರಾಪ್ತೆಯ ಅಂತ್ಯೋಕ್ತಿ'

ಪ್ರಾಪ್ತೆಯ ಅಂತ್ಯೋಕ್ತಿ 

ಎದೆಯೂಳು ಬೆಂಕಿಯ ಕಡಲು;

ಉರಿಯೊಳು ಬೆಂದಿದೆ ಒಡಲು.

ಬಾಳುವ ಬಯಕೆ ಇನ್ನೆಲ್ಲಿ? 

ಹರೆಯದ ಕನಸು ಹರಿದಿರಲು;

ದುರುಳರು ದುಃಸ್ವಪ್ನ ರಾಚಿರಲು

ಕಾಣಲೇನುಳಿದಿಲ್ಲ ಜೀವನದಲ್ಲಿ. 

ವಾಂಛೆಗಳಿಗೆ ಮನ ಜಾರಿತ್ತು.

ನಂಬಿಕೆಯೇ ಮೋಸಗೈದಿತ್ತು.

ಮಾಸದ ಗಾಯ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ.

ಇದೋ ವಿದಾಯ ಪರ್ವತವೇ,

ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಪವನವೇ,

ಹರಸಿ; ಪ್ರಾಪ್ತೆಯ ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ.

ಬಾಡಿ ಬರಡಾಗಿಹೆನು ನಾನು.

ಮಲಗಲು ಬರುತಿರುವೆನು

ಚಿರನಿದ್ರೆಗೆ ನಿನ್ನ ಭೂಮಡಿಲಲ್ಲಿ.

ಎದೆಗಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಸಂತೈಸು;

ಮುಕುತಿಯನ್ನು ಕರುಣಿಸು.

ಹುದುಗಿಸೆನ್ನನು ನಿನ್ನೆದೆಯಲ್ಲಿ.

     .....     ......    .....
✍ತ್ರಿನೇತ್ರಜ.
ಶಿವಕುಮಾರ.ಹಿರೇಮಠ.